Zatrzymani w czasie
Każdego dnia pędzimy przed siebie pełni chorobliwej ambicji i niespełnionych marzeń. Zapominamy o odpoczynku, nie pozwalamy sobie na choćby chwilę refleksji. Czas przesypuje się nam przez palce niczym piasek. Nie zauważamy już upływu lat. Zaniedbujemy pamięć o tych, którzy z naszego miasta i życia zniknęli. O tych, których kochaliśmy. O tych, których straciliśmy. Raz do roku wprawdzie odwiedzamy ich groby, zapalamy znicz i składamy kwiaty. Nie myślimy jednak o tym, jak żyli, jacy byli. Pamiętamy jedynie o tym, że przeminęli…
Są jednak sposoby, by to zmienić. Cel ten przyświeca Gorzowskim Zaduszkom, organizowanym na deskach sceny Teatru im. Juliusza Osterwy w formie spotkania poetyckiego. Pomysłodawczynią tej pięknej idei jest pani Grażyna Wojciechowska, która od trzech lat zajmuje się również reżyserią owego spektaklu. Tegoroczna edycja, pod hasłem „Non omnis moriar – nie wszystek umrę”, poświęcona była ludziom kultury i sztuki, którzy swą pracą zmieniali to miasto. Autorką scenariusza była pani Jolanta Staciwa, oprawą muzyczną wydarzenia zajęli się Izabela i Lech Serpina oraz Marek Zalewski. Klimatyczną scenografię zapewnili natomiast Joanna i Dariusz Sapkowscy.
W wyniku ciężkiej pracy ogromnego zespołu ludzi – pracowników Teatru Osterwy, nauczycieli i uczniów, wśród których na szczególną uwagę zasługuje zaangażowanie Wiktorii Augustyniak – drugiego listopada o godzinie 17:00, gdy sala teatralna była już niemal pełna, rozpoczęły się obchody Dnia Zadusznego. Spektakl otworzyła uczennica Zespołu Szkół Ekonomicznych Ewa Kwaśniewska śpiewając piosenkę Varius Manx „Ruchome piaski”. Sceną zawładnęły również wzruszające wiersze, które recytowali uczniowie Zespołu Szkół Elektrycznych i wspomnianego wcześniej „Ekonomika”: Kamil Saczkowski, Paweł Wysoczański, Piotr Nowak, Weronika Nowak oraz Sandra Kuźlak. Kluczowym punktem programu było pojawienie się na scenie samej organizatorki – pani Wojciechowskiej oraz pana Janusza Dreczki, którzy zasiedli wspólnie przy Stoliku nr 1, by opowiedzieć zebranym o zmarłych artystach. W trakcie tej rozmowy, za ich plecami wyświetlano piękne zdjęcia wspominanych osób. Spotkanie zwieńczyły piosenki autorstwa Felicjana Andrzejczaka, wykonane przez uczennice II Liceum Ogólnokształcącego. Agnieszka Karatkiewicz zaprezentowała się w „Życie świętem jest”, a Aleksandra Pieczkowska zachwyciła anielskim wokalem przy utworze „Świat miłować”.
Po gromkich brawach i podziękowaniach dla całego zespołu, wszystkich zaproszono na mały poczęstunek do foyer. Następnie rozpoczęto formowanie pochodu, który przeszedł spod Teatru na Stary Rynek. Przemarsz zabezpieczała policja, a członkowie koła teatralnego Liceum Skłodowskiej pod opieką pani prof. Anety Gizinskiej-Hwozdyk recytowali fragmenty wierszy o Gorzowie autorstwa nieżyjących już poetów z naszego miasta. Po dotarciu na miejsce, wszystkim obecnym ukazał się, piękny w swej symbolice, widok zniczy rozpraszających mrok nocy wokół Katedry.
Tego wieczora, przy każdej tablicy upamiętniającej wybitnych gorzowian leżały kwiaty oraz jaśniały płomienie świec. Wówczas wszyscy „zatrzymaliśmy” na chwilę czas, pokornie zgięliśmy kolano i zmówiliśmy modlitwę za ich dusze. Na znak, iż pamiętamy.
Tekst: Wiktoria Augustyniak
Foto: Zbigniew Wójcik – BOLERO
Galerię zdjęć z całej uroczystości można oglądać tutaj.
Galerię zdjęć z całej uroczystości można oglądać tutaj.
Foto: Zbigniew Wójcik – BOLERO